داره از تنهایی گریم میگیره

تو خاک و خونها کشوندن نداره

داره از تنهایی گریم میگیره

توی این شهر دیگه موندن نداره

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم

مرغ پر بسته که کشتن نداره

وقتی کشتی دیگه گفتن نداره

از یه دریچه تاریک و سیاه

پای پیر و خسته دیدن نداره

اگه تو باغچه فقط یه گل باشه

گل اون باغچه که چیدن نداره

هر درختی که یه روزی پیر میشه

اونو از ریشه سوزوندن نداره

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم

فصل مردن واسه من کی میرسه

وقت پرواز من ازین قفسه

از من دربدر اینجا چی میخواد

بگیرید اگر که مقصد نفسه

بوی گل هم مثال اطلسی نیست

حرفای من مثه حرف کسی نیست

شعر من حرف قشنگ رفتنه

حرف تلخ تا دنیا دنیاست گفتنه

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم

کی میشه که من و تو ما بشیم و رها بشیم